“เอชไอวี” มาจากคำว่า “Human Immunodeficiency Virus (HIV)” เป็นเชื้อไวรัสที่เข้าไปอาศัยอยู่ในเซลล์ของร่างกายคน มันจะเข้าไปทำลายระบบภูมิคุ้มกันโดยเฉพาะเซลล์เม็ดเลือดขาวประเภททีเซลล์ (T-cell) หรือที่เรียกว่า “ซีดีสี่ (CD4)” ซึ่งมีหน้าที่ต่อสู้กับเชื้อโรคที่เข้าสู่ร่างกาย ดังนั้นเมื่อเอชไอวีไปทำลายซีดีสี่ (CD4) จะทำให้ร่างกายไม่สามารถต่อสู่กับเชื้อโรคหรือการติดเชื้อต่างๆได้หากผู้นั้นไม่ได้รับการรักษาเอชไอวี

“เอดส์” มาจากคำว่า “Acquired Immune Deficiency Syndrome (AIDS)” หมายถึง ภาวะภูมิคุ้มกันบกพร่อง ซึ่งเป็นระยะสุดท้ายของการติดเชื้อเอชไอวี คนทั่วไปอาจจะมีชีวิตอยู่ได้ยืนยาวนานหลายปีได้โดยไม่มีอาการใดๆ แม้ว่าจะมีเชื้อเอชไอวีอยู่ในร่างกายก็ตาม แต่เมื่อเซลล์เลือดเลือดขาวประเภททีเซลล์หรือที่เรียกว่าซีดีสี่ (CD4) ถูกเชื้อเอชไอวีทำลายลงอย่างมากจนร่างกายเริ่มไม่สามารถต่อสู้กับเชื้อโรคหรือการติดเชื้อต่างๆ ก็จะถือว่าผู้นั้นเริ่มเข้าสู่ภาวะภูมิคุ้มกันบกพร่อง (เอดส์)

เราอาจติดเชื้อเอชไอวีได้จากของเหลวและสารคัดหลั่งต่างๆ จากร่างกาย ได้แก่ เลือด น้ำอสุจิ น้ำหล่อลื่นที่อวัยวะเพศทั้งชายและหญิง น้ำนม น้ำเมือกจากทวารหนัก

หากมีเพศสัมพันธ์กับผู้ที่มีเชื้อเอชไอวี เชื้อเอชไอวีสามารถเข้าสู่ร่างกายของเราผ่านทางช่องบาดแผลเล็ก ๆ ที่ฉีกขาด ที่ช่องทวารหนัก อวัยวะเพศหญิง อวัยวะเพศชาย และช่องปาก (แม้ว่ากรณีนี้จะพบได้น้อยมากก็ตาม) นอกจากนี้แผลอักเสบจากโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ต่าง ๆ เช่น เริม หรือซิฟิลิส จะยิ่งทำให้เชื้อเอชไอวีสามารถเข้าสู่ร่างกายได้ง่ายยิ่งขึ้น

สำหรับผู้ใช้ยาเสพติดแบบฉีด เชื้อเอชไอวีสามารถเข้าสู่ร่างกายได้หากมีการใช้เข็มร่วมกับผู้อื่น นอกจากนี้เชื้อเอชไอวียังสามารถถ่ายทอดจากแม่สู่ลูกได้ด้วยไม่ว่าจะในช่วงตั้งครรภ์หรือระหว่างการให้นมบุตรก็ตาม สำหรับเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ก็อาจติดเชื้อเอชไอวีได้เช่นกัน หากเกิดอุบัติเหตุในระหว่างการปฏิบัติงานและสัมผัสกับของเหลวหรือสารคัดหลั่งของผู้ที่มีเชื้อเอชไอวี (แม้ว่ากรณีเช่นนี้จะเกิดขึ้นได้ยากมากก็ตาม)

ส่วนการติดเชื้อเอชไอวีในระหว่างการเปลี่ยนถ่ายเลือดหรือการบริจาคอวัยวะก็เกิดขึ้นได้ยากมากเช่นกัน หากมีการตรวจคัดกรองอย่างดีตั้งแต่แรก

น้ำลาย อาเจียน อุจจาระ น้ำมูก น้ำตา เหงื่อ หรือ น้ำปัสสาวะ